.
میدانی دنیا خیلی بیرحم است. همین دنیا با همین سیر بیرحمانهاش وادارت میکند به خودخواهی. بعد برای اینکه این خودخواهی که قدم بعدیاش خودشیفتهگیاست، کامل شود؛ وامیداردت به نقد و ارزشگذاردن روی رفتارهای دیگران بعد یک چیزی میچرخد و تو تویاش میچرخی هی نقش و رنگ عوض میکنی و سرخورده میشوی. به آدمهای بیمسئولیت و رفتارهای نه چندان از نظر تو درست، گیر میدهی و درست چند وقت بعد خودت میشوی آنها و فکر میکنی کی این حق را به تو داد که قضاوت کنی و وجدانات جوری سقلمهات می زند که از خودت بدت بیاید و سنتزش میشود باز همان خودخواهی-شیفتهگی... این چیزی که دقیقن توی ذهن من است، از این چیزی که نوشتم خیلی پیچیدهتر است. خیلی.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر