پنجشنبه، فروردین ۲۰، ۱۳۸۸

وقتی آش رشته می‌پختم به چه نتیجه‌ای رسیدم؟


.

.

بی‌ریشه‌گی بد است. به همین سادگی. باید فهمید ریشه چیست. ریشه همان است که درخت را عمق می‌دهد. نه شجره نامه و نه ثروت و نه حتا کتاب خواندن. ریشه نمی‌گذارد گم شوی. نقطه‌ی وصل است و مکان ثقل. فکر این‌ها به سرم زد وقتی داشتم ادویه را به غذا اضافه می‌کردم. ریشه‌ی ادویه* چیست؟ گیاه است. با گیاه نباید مثل سنگ برخورد کرد و با ادویه مثل نمک برخورد نکنید. دیمی نپاشید روی غذا. ادویه را باید تفت داد، به عمل آورد مثل رب مثل خود گوجه فرنگی. عصاره‌اش را بیرون کشید.
.

.
*دارچین، زردچوبه، کاری و فلفل و جوزهندی... همه گیاه‌اند، همه.

هیچ نظری موجود نیست: