شِکری که خوردم

.

این‌جا ایران، مسافرت با هواپیما مثل چکاندن ماشه‌ی رولت روسی می‌ماند.

ببخشید فراموش کردم که رسانه‌ها دیگر نباید درباره‌ی سفرهای هوایی بنویسند.
اعتراف می‌کنم: اشتباه کردم و دیگر تکرار نمی‌کنم، مادر نیستید که بدانید. آخر دخترم الان توی هواپیماست و من این‌جا از دل‌شوره نزدیک به مرگ‌ام و نوشتن تنها علاجم بود...

.

.

.
بعدنوشت: بله خب رسید. هواپیماسواری از اتفاقات بزرگ زندگی بچه‌ها محسوب می‌شد و حالا رولت روسی؟

و

محض لب‌خند احتمالی:صبا از فرودگاه کیش زنگ می‌زند:«مامان نگران نباش اگه توپولوف باشه من سوار نمی‌شم و اون‌قدر توی این فرودگاه می‌شینم که آژانس بگیرم بیام!»

.